بیشتر اطلاعاتی که ما نیاز داریم تا بتوانیم از بین عسل هایی که در بازار پیدا می کنیم انتخاب کنیم توسط برچسب در اختیار ما قرار می گیرد: با این حال، این اطلاعات همیشه برای کسانی که دانش خاصی از قوانین ندارند به اندازه کافی صریح و مستقیما قابل درک نیست.
موارد استفاده در بازاریابی محصولات غذایی اعمال می شود. برچسب گذاری عسل، از جمله، با قوانینی متفاوت از قوانینی که برای سایر غذاها استفاده می شود، تنظیم می شود. پیچیده تر کردن پانورامای احتمالات این است که این قوانین اغلب تغییر می کنند.
بنابراین هنگام ارائه اطلاعات زیر به تعهدات فعلی شما اشاره خواهیم کرد. علائم اجباری برای انواع عسل به شرح زیر است: کلمه عسل، وزن خالص، نام و نشانی تولید کننده یا بسته بندی یا فروشنده، قید لاتی که به آن تعلق دارد و منطقه جغرافیایی مبدا.
عسل، زمانی که حداقل بخشی از آن از یک کشور غیر اتحادیه اروپا باشد. در سطح داوطلبانه، تولیدکننده می‌تواند منشأ گیاه‌شناسی، منشأ جغرافیایی محصول محلی، تاریخ تولید و مدت ترجیحی مصرف، نشانه‌های تغذیه‌ای، نشانه‌های زیست‌محیطی، نشانه‌های حفاظت و استفاده و متون توضیحی را نشان دهد. ; همه اینها با رعایت صحت و شفافیت اطلاعات.
منشاء عسل باید برای آن دسته از محصولاتی که به طور کامل یا جزئی از کشورهای غیر اتحادیه اروپا می آیند ذکر شود: اصطلاحاتی که می توان از آنها استفاده کرد عبارتند از “عسل غیر اتحادیه اروپا”، “مخلوط عسل های غیر اتحادیه اروپا” یا “مخلوط” با عسل غیر اتحادیه اروپا، بسته به نوع محصول؛ باید با ذکر کشورهای مبدا همراه شود.
این آخرین نشانه، با توجه به عدم وجود تعهدات مربوط به نسبت مخلوط ها، با این وجود نشان می دهد که عسل عمدتاً یا تقریباً کاملاً منشأ غیر اتحادیه اروپا دارد. فقدان نشانه ها ممکن است نشان دهد که عسل از داخل آمده است.
از عسل نیز می توان به عنوان یک ماده در غذاها یا دسرهای مختلف استفاده کرد. فرآورده های شیرینی که نیازی به پختن ندارند یا آنهایی که بعد از پختن به آنها عسل اضافه می شود، بدیهی است که این ماده گنجایش ایده آل خود را در آنها پیدا می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.