زعفران ۴ گرمی مصطفوی خاک های شنی، سست، بدون سنگ و دارای زهکشی مناسب را ترجیح می دهد. همچنین در خاک های کمی آهکی، لومی و رسی به خوبی رشد می کند.
خاک هایی با آب های زیرزمینی زیاد را دوست ندارد. می توان مزارع کمی شیب دار را ترجیح داد تا آب انباشته شده در خاک باعث پوسیدگی پیازها در بارندگی شدید نشود.
برای رشد گیاهان و از بین بردن علف های هرز بخصوص در سال اول کشت زعفران باید کشت خاک بسیار خوب انجام شود. معمولاً خاک یک سال قبل به صورت آیش رها می شود. سال بعد زمین را تا زمان کاشت 7-4 بار شخم زده و چنگک می زنند.
در کشور ما کاشت در نیمه دوم مرداد و شهریور انجام می شود. پیازهای جوانی که از پیازهای کاشت های قدیمی تشکیل شده اند به عنوان بذر استفاده می شوند.
این پیازها با دقت در عمق 12-15 سانتی متری در خراش باز شده توسط گاوآهن رها می شوند. در حین کاشت، چند کارگر مرد خط شخم را تمیز می‌کنند، یک کارگر پیازها را می‌کارد و کارگر دیگر آن‌ها را با کود سوخته باغچه می‌پاشند.
بنابراین، یک کاشت خوب در عمق مساوی انجام می شود. فاصله ردیف ها 10-20 سانتی متر و ردیف ها 8-10 سانتی متر است. پس از کاشت، یک بار دیگر خاک را چنگک می زنند.
عموماً زعفران جزو تناوب زراعی نیست. یک فیلد برای سه سال متوالی استفاده می شود. در پایان سال سوم، زمینه خراب می شود. پیازها را از مزرعه فرسوده خارج کرده، پیازهای سالم و مرغوب را انتخاب کرده و تا زمان کاشت نگهداری می کنند.
برداشتن پیازها معمولا با بیل یا کمر انجام می شود. در داووتوبسی، پیازها را در 21 ژوئن، که معمولاً انقلاب اسلامی است، در نیمه دوم خرداد از خاک خارج می کنند و از 20 آگوست در زمینی که یک سال پیش در منطقه دیگری تهیه شده بود، کاشت مجدد انجام می شود.
با توجه به تجربه پرورش دهندگان، قبل از کاشت پیاز در مزرعه، پوسته قهوه ای بیرونی آن را پاک می کنند تا از انتقال بیماری جلوگیری شود. زعفران را می توان پس از 6-7 سال دوباره در همان مزرعه کاشت.
سابقه ای مبنی بر بروز بیماری های Rhizoctonia crocorum و Phoma Crocophila که خسارت قابل توجهی به زعفران در ایتالیا و اسپانیا وارد می کند، در کشورمان وجود ندارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.